Podczas konsultacji kardiologicznej zostanie wykonane pełne badanie kliniczne ze szczególnym uwzględnieniem osłuchiwania serca. Dokładne osłuchanie serca stetoskopem pozwoli nam wykryć szmery sercowe i zaburzenia rytmu serca. Jeśli zostaną stwierdzone szmery sercowe, które towarzyszą większości chorób serca, będziemy chcieli wykonać badanie echokardiograficzne. W przypadku zaburzeń rytmu serca, wskazane będzie badanie EKG. Często wykonujemy oba te badania u naszych pacjentów.

Badanie echokardiograficzne to nic innego jak USG (ultrasonografia) serca z dodatkowo wykonanym badaniem doplerowskim. Badanie to pozwala nam ocenić anatomię serca, aorty i pnia płucnego, co z kolei umożliwia w większości przypadków rozpoznanie choroby serca. Dodatkowo badanie to umożliwia obejrzenie serca w ruchu, tym samym możemy ocenić jak się kurczy i pompuje krew na obwód ciała i do płuc oraz jak się napełnia krwią. Mamy również możliwość oceny tych czynności (skurczu i rozkurczu) oraz przepływu krwi. Badanie echokardiograficzne jest wskazane, kiedy słyszymy szmery sercowe podczas badania klinicznego lub u zwierząt z objawami chorobowymi typowymi dla niewydolności serca.

Jest to zapis elektrycznej pracy serca poprzez elektrody (tzw. krokodylki), które mocujemy do powierzchni skóry. Powstały wykres na ekranie komputerowym lub papierze EKG analizujemy i oceniamy pod kątem rytmu i przebiegu bodźców elektrycznych przez serce. Badanie to jest wskazane u pacjentów predysponowanych do niektórych kardiomiopatii (chorób mięśnia sercowego) oraz u tych ze słyszalnymi zaburzeniami rytmu podczas badania osłuchowego.

Badanie ciśnienia tętniczego krwi wykonuje się metodą nieinwazyjną. Zakładamy mankiet na łapkę lub ogon zwierzaka a następnie oceniamy przy jakim ciśnieniu tętno zanika i wraca. U zwierząt jednak, w odróżnieniu od ludzi, korzystamy z techniki doplerowskiej lub oscylometrycznej zamiast samego stetoskopu, aby wykryć tętno. W naszym gabinecie posługujemy się aparatem doplerowskim. Ciśnienie powinno się mierzyć u starszych kotów, bowiem często u nich występuje nadciśnienie na skutek m. in. niewydolności nerek lub nadczynności tarczycy. U psów najczęściej sprawdzamy czy nie doszło do obniżenia ciśnienia przy dużej ilości leków nasercowych, wskazane jest też przy innych chorobach ogólnych.

Badanie holterowskie to monitorowanie rytmu serca przez całą dobę. Innym słowem, jest to 24-godzinne badanie elektrokardiograficzne (EKG). Wykonywane jest w celu diagnozowania arytmii. Ocena rodzaju i nasilenia arytmii podczas doby często pozwala dobrać najlepsze leczenie. Może pomóc w ustaleniu przyczyny omdleń u naszych pacjentów. Niekiedy umożliwia wykrycie bodźca wywołującego arytmie. Wykorzystywane jest też do oceny skuteczności wdrożonego wcześniej leczenia antyarytmicznego. Coroczne badania holterowskie wskazane są u psów ras predysponowanych do ciężkich zaburzeń rytmu, które mogą prowadzić wręcz do nagłej śmierci sercowej. Są to m.in. dobermany po ukończeniu 3. roku życia (predysponowane do kardiomiopatii rozstrzeniowej, ang. DCM) oraz boksery (predysponowane do arytmogennej kardiomiopatii prawej komory, ang. ARVC i DCM). Do badania holterowskiego nie trzeba pacjenta specjalnie przygotować. Warto podkreślić, że miejsca przyczepu elektrod EKG (specjalnych przylepców mocujących kable EKG do skóry pacjenta) wymagają wygolenia sierści. Po przyczepieniu elektrod pacjent jest ubrany w specjalną kamizelkę, która utrzymuje kable i aparat holterowski na miejscu. Podczas całego badania opiekun proszony jest o prowadzenie tzw. Dzienniczka Zdarzeń, gdzie zapisuje wszelkie niepokojące objawy (jeśli występują), aktywności, sen, jedzenie/picie, oddawanie moczu/kału i ew. uwagi.

Podczas konsultacji pulmonologicznej badany jest układ oddechowy psów i kotów. Często na taką konsultację trafiają psy czy koty ze względu na męczący kaszel, charczenie czy duszność. Ocena układu oddechowego wymaga skrupulatnego wywiadu na temat objawów zauważonych u psa lub kota, kiedy one występują, z jaką częstotliwością, w jakich sytuacjach, a nawet o środowisku, w którym pacjent przebywa, albo gdzie był na wakacjach. Diagnostyka chorób układu oddechowego jest wymagająca, zaczyna się oczywiście od badania klinicznego z dokładnym osłuchaniem płuc i dróg oddechowych, jednak często kończy się na badaniach dodatkowych. Wynika to z faktu, że wiele rzeczy może wpływać na objawy ze strony tego układu (choroba serca, pasożyty układu oddechowego, nieprawidłowości anatomiczne, skłonności rasowe, nawet zaburzenia hormonalne). Podstawowe badania dodatkowe to badanie ultrasonograficzne płuc (USG), niekiedy też tchawicy. Czasem konieczne jest również wykonanie dodatkowo badania echokardiograficznego. Często zalecane są inne badania dodatkowe, chociażby badania ogólne krwi, badania pod kątem pasożytów (w tym płucnych), badanie RTG klatki piersiowej. W trudniejszych przypadkach konieczne są bardziej inwazyjne badania wymagające znieczulenia ogólnego, m.in. badanie fluoroskopowe (badanie pozwalające ocenić ruchomy obraz RTG), badanie bronchoskopowe (umożliwia obejrzenie krtani, tchawicy czy oskrzeli za pomocą kamerki na końcu endoskopu), czy tomografia komputerowa.

To stosunkowo nowa metoda obrazowania płuc. Badanie to pozwala na szybkie zdiagnozowanie wielu stanów chorobowych, takich jak zapalenie płuc, zmiany nowotworowe płuc czy odma. Pozwala też dokładnie ocenić jamy opłucnowe pod kątem obecności płynu. Często USG płuc jest dobrym badaniem uzupełniającym badanie radiologiczne (RTG) klatki piersiowej. USG płuc pozwala na wykrycie bardzo niewielkich zmian (często niewidocznych jeszcze w badaniu RTG). Badanie jest bezbolesne, nieinwazyjne (nie wymaga znieczulenia) i nie wymaga golenia sierści. Zwierzęta stoją lub leżą na boku podczas badania. Nie muszą być też w żaden sposób specjalnie przygotowane.